Poemat o zębatym problemie

Chyba pierwszy raz w karierze:) udaje mi się napisać dwa posty dzień po dniu, ale następnego napiszę chyba dopiero za tydzień.


Wczoraj, jak nie mogłem zasnąć, ułożył mi się wierszyk. Nie wiedziałem, czy go opublikować, czy nie, żeby się do reszty nie zbłażnić, ale zaryzykuję. Jak pisał klasyk, "Niech się dzieje wola Nieba, z Nią się zawsze zgadzać trzeba". :) A poza tym, nawet jak jedna osoba uśmiechnie się przez niego, to już będzie mały sukces. 
I jeszcze przed wierszykiem prośbę mam: zmówcie za mnie w piątek "zdrowaśkę", bo zamierzam do Spowiedzi "iść", a   1. kwietnia Spowiedż do łatwych chyba nie należy, bo co to będzie, jak po ewentualnym rozgrzeszeniu, ksiądz powie "Prima Aprilis". :)

Kiedy byłem jeszcze mały,

To mi zęby się błyszczały.

Póżniej błyszczały mi również,

Ale barwą żółtą głównie.

Próbowałem różne płyny,

Dla chłopaka i dziewczyny

Próbowałem różne pasty

Dla chłopa i dla niewiasty

Próbowałem też dla krowy

Żeby efekt był bombowy

Ale skutek był mizerny

Żółty kolor nadal wierny

Próbowałem też dla sarny

Ale efekt raczej marny

Próbowałem dla konika -

Żółty kolor mi nie znika

Próbowałem trochę sowiej

Nawet pastę mej teściowej

Spróbowałem dla szczupaka

W końcu zmiana zaszła taka:

Zęby strasznie się wkurzyły

Posłuszeństwa odmówiły

Wszystkie naraz wyleciały

Rumor przy tym był niemały

Jeszcze potłukły mi nogę

Teraz chodzić sam nie mogę

Ale za to - powiem szczerze - 

Że się cieszę jak to zwierze 

Bo skończyłem straszną mękę

Kupię sobie... sztuczną szczękę!

Będzie ona bardzo fajna

Elegancka, Made in China

Będę czyścił ją pod kranem

Będę ząbki miał cacane

I już nigdy się nie zmienią

Nawet dwa metry pod ziemią.